گال
جایگزین برای درمان موضعی گال در بزرگسالان. AAP، CDC و دیگران معمولاً پرمترین موضعی ۵٪ را به عنوان داروی انتخابی گال توصیه می‌کنند؛ ایورمکتین خوراکی نیز توسط CDC به عنوان داروی انتخابی توصیه می‌شود.
ممکن است نسبت به پرمترین موضعی کمتر موثر باشد. شکست‌های درمانی رخ داده است؛ ممکن است چندین بار استفاده از دارو ضروری باشد.
سایر داروهای ضد گال که معمولاً برای درمان گال شدید یا پوسته‌دار (نروژی) توصیه می‌شوند†. درمان تهاجمی با رژیم ایورمکتین خوراکی با دوز چندگانه یا استفاده همزمان از ایورمکتین خوراکی و یک داروی ضد گال موضعی ممکن است ضروری باشد. بیماران مبتلا به HIV و سایر بیماران دارای نقص ایمنی در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به گال نروژی هستند. CDC توصیه می‌کند که چنین بیمارانی با مشورت یک متخصص تحت درمان قرار گیرند.
افراد مبتلا به HIV که به گال بدون عارضه مبتلا هستند، باید همان رژیم‌های درمانی را که افراد بدون عفونت HIV دریافت می‌کنند، دریافت کنند.
پدیکولوز
برای درمان شپش سر (pediculosis capitis†) استفاده شده است. ایمنی و اثربخشی آن اثبات نشده است.
درمان پدیکولوزیس کورپوریس† (آلودگی به شپش بدن). یکی از چندین گزینه توصیه شده برای درمان پدیکولوزیس کورپوریس در درمان کمکی تیفوس اپیدمیک (منتقل شده توسط شپش). عامل تیفوس اپیدمیک (ریکتزیا پرووازکی) توسط پدیکولوس هومانوس کورپوریس از فرد به فرد منتقل می‌شود و شپش‌زدایی کامل (به ویژه در بین افراد در تماس با افراد مبتلا به تیفوس) در شرایط اپیدمی توصیه می‌شود.
خارش
درمان علامتی خارش.
مقدار و نحوه مصرف کروتامیتون
برای جلوگیری از آلودگی مجدد یا انتقال گال، لباس‌ها و ملحفه‌هایی که ممکن است در طول ۳ روز قبل از درمان توسط فرد آلوده آلوده شده باشند، باید ضدعفونی شوند (با ماشین لباسشویی در آب داغ شسته شده و در خشک‌کن داغ خشک شوند یا به صورت خشکشویی تمیز شوند).
وسایلی که قابل شستشو یا خشکشویی نیستند باید حداقل به مدت ۷۲ ساعت از تماس با بدن دور نگه داشته شوند.
بخور دادن محل زندگی ضروری نیست و توصیه نمی‌شود.
اداره
تجویز موضعی
به صورت موضعی به صورت کرم یا لوسیون ۱۰٪ روی پوست بمالید.
روی صورت، چشم‌ها، دهان، مجرای ادرار یا غشاهای مخاطی استفاده نشود. فقط برای استعمال خارجی؛ از طریق دهان یا داخل واژن تجویز نشود.
قبل از استفاده، لوسیون را تکان دهید.
زمان ارسال: ۱۳ مه ۲۰۲۲